W XVI w. Wódka była najprawdopodobniej małą osadą folwarczną otoczoną podmokłymi łąkami oraz lasami. W 1658 r. nabył ją na zasadzie zastawu Bonin Sulicki. Po 46 latach, jego spadkobiercy sprzedali wódkę (oraz pobliskie Salino). Nowym właścicielem został generał Johan Ernest von Rexin. W 1734 roku wybudował on na swojej posiadłości jednopiętrowy, średniej wielkości dwór z niskimi bocznymi skrzydłami, przeznaczonymi na pomieszczenia gospodarcze. Przed budynkiem powstał reprezentacyjny dziedziniec. Po północno-wschodniej stronie dziedzińca dworskiego, wykształcił się dziedziniec folwarczny , wokół którego powstały budynki gospodarcze. W 1758 r. syn Johana Michael (Michał) Ernest (generał-porucznik wojsk polskich, kapitan gwardii królewskiej, starosta malborski i tczewski) został właścicielem majątku i utworzył z niego majorat. Cztery lata później przeszedł on na ręce Franciszka Ludwika, a następnie na Karola Ludwika von Rexina (pułkownika-porucznika wojska polskiego). Od 1776 r. do 1801 r. Wódka należała do Michała Ernesta von Rexina. Po nim majątek przeszedł na Janusza Krzysztofa, a siedem lat później odziedziczył go syn Fryderyk Ernest. W 1829 r. majątek przejął brat Fryderyka August Krzysztof von Rexin (oficer armii pruskiej, kawaler krzyża żelaznego I klasy). W 1843 r. majorat odziedziczył Johan Fryderyk Karol Aleksander von Rexin (Rzeczywisty Tajny Radca). Był on ostatnim właścicielem majoratu z rodu von Rexin. Kiedy zmarł 30 stycznia 1914 r. wraz z nim wygasł jego ród. Za czasów gospodarzenia Fryderyka w majątku zaszło wiele zmian. Do dworu dobudowano ganek przed wejściem oraz werandę, a przy lewym skrzydle powstała oszklona oranżeria z małą kotłownią. W 1890 r. Rexinowie wybudowali również rodzinną kaplicę na cmentarzu w Salinie.
W 1811 r. Wódkę i Salino nabyła Pani von Krauze. Ostatnim właścicielem Wódki był Willfried von Krause. Odziedziczył on majątek już w wieku 10 lat po swoim ojcu, kapitanie w stanie spoczynku, Wilhelmie von Krause. Willfried zarządzał włościami od 1943 rok. W 1942 roku poślubił Anitę baronową von der Goltz. Rok później został powołany do Wehrmachtu i jako porucznik oddziału pancernego poległ 16 lipca 1944 roku. Po jego śmierci wymarła męska linia rodu von Krause. Jego żona popełniła samobójstwo 10 stycznia 1954 roku.
Po wojnie majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa. Część ziemi została rozparcelowana pomiędzy okolicznych chłopów resztę wraz z dworem i folwarkiem przekazano w użytkowanie PGR w Godętowie. Budynek dworu zasiedlony został rodzinami pracowników gospodarstwa, a w jego pobliżu zaczęły pojawiać się prowizoryczne budynki gospodarcze i chlewiki. Po dwudziestu latach użytkowania część budynków wymagała remontu. Za najpilniejszy uważano remont dworu. Ówczesna dyrekcja gospodarstwa zleciła przygotowanie pełnej dokumentacji, ale z przyczyn od nich niezależnych, prac nie podjęto. Jedynie w latach 1967-68 przeprowadzono remont budynku administracyjno-mieszkalnego.
15 sierpnia 1978 r. PGR Godętowo przekazało majątek Zakładowi Badawczemu Produkcji Rolnej "TECHNIROL" w Gdańsku. Za ich sprawą w latach 1980-81 wykonano na trenie parku prace porządkowo-pielęgnacyjne. Przeprowadzono również częściowy remont dworu. Budynek zaplanowano na zorganizowanie tymczasowych mieszkań służbowych i ośrodka szkoleniowego, a docelowo domu wypoczynkowego. Jednak w rzeczywistości tylko część pomieszczeń służyła załodze zakładu.
W 1992 r. majątek został przejęty przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, która w lutym 1994 r. sprzedała go Zenonowi Linstaedt z Dębogórza, który wniósł gospodarstwo, jako udział własny w założonej Spółce z o.o. 'WITKÓW". Właścicielami majątku stanowiącego spółkę byli wspomniany Zenon Linstaedt i Hubertus Rechberg.
Obecnie dwór jest również w rękach prywatnych. W ubiegłym roku przeszedł gruntowny remont.
Sklep
Ogłoszenia
